Witold Urbanowicz „…Zapytany o to, czym różni się od innych malarzy, odpowiedział: „Przede wszystkim, intensywnością wypowiedzi. Moje obrazy są wypełnione światłem, kolorem, formą, do granic możliwości”.
Witold Urbanowicz (ur. 1931 w Oszmianie na Wileńszczyźnie, zm. 2013 w Krakowie) ‒ malarz, rysownik, pedagog, członek II Grupy Krakowskiej (do której należała również jego żona, malarka Danuta Urbanowicz). W latach 1950-1956 studiował na ASP w Krakowie. Był uczniem profesorów Zygmunta Radnickiego, Zbigniewa Pronaszki, Czesława Rzepińskiego i Jonasza Sterna. Razem z przyjaciółmi ze studiów założył tzw. „Grupę Pięciu”, zwaną później „Grupą Nowohucką”, która w roku 1961 została włączona do II Grupy Krakowskiej. Na przełomie lat 50.‒ 60. współtwórca nurtu malarstwo materii. Później łączył w sposób indywidualny abstrakcję i figurację. Miał zamiłowanie do form ekspresyjnych, kontrastowych barw i rozbudowanej tematyki o charakterze metaforycznym i groteskowym. W ostatnim okresie twórczości podjął dialog z malarstwem materii, dokonując syntezy swojego malarstwa.
W latach 1972-74 pracował jako wykładowca na ASP w Krakowie. Następnie prowadził pracownie rysunku i malarstwa na UMCS w Lublinie (1972-1981). Był również wykładowcą w filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie.
Jego obrazy znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i publicznych, uczestniczył także w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Najważniejszym podsumowaniem jego twórczości była wystawa „Witold Urbanowicz. Stare i nowe”, zorganizowana przez Galerię IRSA w Warszawie i w Krakowie w 2004. Towarzyszył jej obszerny katalog pod red. Józefa Grabskiego.
Zapraszamy do wysłuchania:
