Poniżej przedstawiamy listę wystaw z 2019 roku.
Plan wystaw z roku 2019.
Wystawy prezentowane były w miejscach czasowych, ze względu na remont przestrzeni Galerii Krypta u Pijarów.
Terminy wystaw.
styczeń 2019 - „Ceramika z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych” - prof.Czesław Dżwigaj ; prof. Marita Benke-Gajda; Michał Dziekan ; Agnieszka Gawron ; Roland Kościółek; Marcelina Kurek; Anna Tworek ; Ewelina Malinka ; Gabriela Najderek ; Miłosz Prajsnar ; Szymon Skiba ; Elżbieta Urban ; Sylwia Wolania ; Patrycja Wojtanowska ; Małgorzata Zagóra, Zuzanna Surma; Piotr Żurawski-ceramika, rzeźba
luty 2019 - „Szopka nie tylko krakowska „ -Boże Narodzenie w oczach współczesnych artystów; prof. Marita Benke-Gajda,Magdalena Cisło, Małgorzata Stańczyk-Nagraba, Maria Bieńkowska-Kopczyńska , Paweł Legutko, Zbigniew Gierczak, , Jakub Niewdana, Ewa Szlachetka - Depak, Barbara Arabska, Elżbieta Rydzewska, Bogdan Czesak, Jadwiga Gajda - Lusina, Jan Biczysko, Maciej Leszek Jankowski, Agata Kardas, Krystyna Zaboklicka, Iwona Piętowska- Kusior, Weronika Gajda
sierpień - wrzesień 2019 „ Cherubikon. Żywy płomień miłości” - Stanisław Wójcicki (Kraków), malarstwo
wrzesień - październik 2019 „ Axis Mundi”- Zbigniew Cebula ( Kraków ), malarstwo
Miejsce prezentacji: Kraków, Muzeum Archidiecezjalne
październik – listopad 2019 „Rewers” - Kamil Kuzko ( Lublin, Kraków) , malarstwo
Miejsce prezentacji: Kraków, galeria Otwarta pracownia
O wystawach i ich autorach.
od 15 grudnia 2018 do 20 stycznia 2019
„Ceramika w Akademii”
Kuratorzy: prof. Marita Benke-Gajda; Michał Dziekan
Wystawa była zorganizowana w ramach obchodów 200-lecia krakowskiej ASP.
W roku 2018 Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie obchodziła 200-lecie istnienia. W programie obchodów jubileuszu znalazła się również wystawa w galerii Krypta u Pijarów.
W tym roku pracownia ceramiki obchodzi 25-lecie działalności od ponownej reaktywacji.
W wystawie wzięło udział 17 artystów: profesorów, asystentów, absolwentów pracowni ceramiki wydziału rzeźby. Pokazano 38 prac.
Marcelina Kurek i Anna Tworek przygotowały prace wspólnie, jest to „Punkt widzenia”. Sylwia Walana pokazała 11 figurek przygotowanych w pracowni w Ćmielowie, prof. Marita Benke-Gajda 7 aniołów. Praca Rolanda Kościółka „Deja vu ” składa się z 3 części „Tkanki”. Agnieszki Gawron to 4 sześciany. „Pomnik charakteru" praca Małgorzaty Zagórnej składa się z 2 części. Na wystawie są prace stojące i wiszące. Prace wykonane są w porcelanie, masie szamotowej i ceramicznej; w ceramice angohowej i szkliwionej. Są jednorodne technicznie oraz wykorzystują kilka technologii przy wykonaniu jednej pracy.
„…oglądając prace zarówno studentów, jak też wybranych absolwentów, w miejscu zupełnie oderwanym od tego, gdzie się rodziły, gdzie powstawały, zarówno w wymiarze artystycznym jak i metafizycznym, w głębi i przestrzeni duchowej studenta i w Pracowni Rzeźby w Ceramice Wydziału Rzeźby krakowskiej ASP, otrzymują Państwo zupełnie inny obraz i kontekst, a co za tym idzie, inny wymiar przekazu, który stwarza ekspozycja galeryjna. Ponieważ wystawy są przystankami, na których zrealizowane rzeźby, zebrane w określoną, ekspozycyjną całość, przekazują wrażliwość, pracowitość, uczucia młodych twórców. W związku z tym ich odczytywanie może w niektórych przypadkach przybrać trochę lub zupełnie inny wymiar znaczeniowy. Objawia się to bardzo często tym, że prace zostają ubogacone w swojej wypowiedzi, ale bywa też wręcz przeciwnie, kiedy tracą zupełnie kontekst wyrazowy założony przez twórcę. Ład i chaos uzupełniają się w naszym codziennym życiu. Sztuka, która jest pewnego rodzaju krzywym zwierciadłem piękna i brzydoty, porządku i chaosu, tak jak to obserwujemy, usiłuje w jednym przypadku poprzez dyscyplinowanie formy osiągać harmonię i ład lub w drugim pokazuje kondycję zwycięską zła, przemocy i chaosu. Jednak, pomimo wszystko, na przestrzeni dziejów sztuka, ta najwyższej próby, przede wszystkim starała się zaspokoić naturalną tęsknotę ludzką za czymś, co byłoby lepsze od tego, co nas spotyka na co dzień, a więc piękniejszym niż jest”.
prof. Czesław Dżwigaj, wstęp do katalogu wystawy
od 29 stycznia do 27 lutego 2019
„Szopka nie tylko krakowska ”
Artyści biorący udział : prof. Marita Benke- Gajda; Magdalena Cisło, Małgorzata Stańczyk-Nagraba, Maria Bieńkowska-Kopczyńska, Paweł Legutko, Zbigniew Gierczak, Jakub Niewdana, Ewa Szlachetka-Depak, Barbara Arabska, Elżbieta Rydzewska, Bogdan Czesak, Jadwiga Gajda-Lusina, Jan Biczysko, Maciej Leszek Jankowski, Agata Kardas, Krystyna Zaboklicka, Iwona Piętowska-Kusior, Weronika Gajda.
Kuratorzy : prof. Marita Benke-Gajda
Współpraca : Stowarzyszeniem Ceramika bez granic
"Szopka nie tylko krakowska. Boże Narodzenie w oczach współczesnych artystów"
Prace nawiązują do motywu szopki – realistycznie, groteskowo, symbolicznie. Prezentowane w różnych stylach i technikach: malowana na płótnie, jedwabiu, tkaninie, na płycie, na desce, fotografowana, rzeźbiona w drewnie, kamieniu, ceramiczna, porcelanowa, kamionkowa. Jest praca wykonana w linorycie. Pokazano 28 prac, które zostały sfotografowane przez O. Eugeniusza Grzywacza.
Zdaje się, że coraz częściej zapominamy w czym naprawdę tkwi istota Bożego Narodzenia.
O tym właśnie pragniemy przypomnieć Państwu my - artyści biorący udział w wystawie “Szopka nie tylko krakowska”. Staramy się namówić Państwa, odbiorców naszej twórczości, do podjęcia tego wysiłku i spojrzenia nieco dalej w głąb szopki. Tam za zasłoną z pazłotek, świecidełek, barwnych postaci i rozmaitych zwierząt przychodzi na świat Zbawienie. Każdy z nas opowiada tę historię na swój sposób. Jedni przedstawiają bliższą tradycji wersję wydarzenia sprzed ponad dwóch tysięcy lat, inni zaś posługują się wyłącznie znakiem, symbolem. Taka różnorodność postaw twórczych daje nadzieję na to, że, kolokwialnie rzecz ujmując, każdy z Państwa znajdzie na tej wystawie coś dla siebie. Zapraszamy zatem do wspólnej wędrówki do Betlejem. Oby udało nam się odnaleźć prawdziwą istotę Świąt Bożego Narodzenia.”
od 26 sierpnia do 23 września 2019
Stanisław Wójcicki” Cherubikon. Żywy płomień miłości” malarstwo
Współpraca: Wydział Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie
Stanisław Wójcicki ur. 1982 roku w Kole. Studia na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowniach prof. Grzegorza Bednarskiego, prof. Jacka Gaja, prof. Zbigniewa Bajka. Dyplom z wyróżnieniem w I pracowni interdyscyplinarnej prof. Zbigniewa Bajka w 2007 roku. Aneks z ceramiki u prof. Czesława Dźwigaja. Obecnie pracuje na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, prowadzi pracownię technologii malarstwa, rzeźby i elementów konserwacji.
„Cherubikon. Żywy płomień miłości”
Stanisław Wójcicki poszukuje obrazu, którego ogląd, przeżycie estetyczne, doświadczenie zmysłowe, stanowić będzie poznanie rzeczywistości duchowej, prawdy o niej. Wstępem ku temu widzeniu jest właśnie cykl: ”Noc Ciemna”, który powstał 440 lat od pamiętnego uwięzienia Jana od Krzyża przez braci w celi klasztornej… Obrazy Wójcickiego określa spotkanie z mistyką karmelitańską i dominikańską, w której doświadczenie nocy stanowi istotny etap na drodze do zjednoczenia z Chrystusem i przeobrażenia zmysłów. ”Jest to próba zdefiniowania drogi – pisze Arkadiusz Kolny we wstępie do katalogu z wystawy – do poznania Piękna poprzez rezygnację z koloru na rzecz syntezy, narracji na rzecz symbolu. (…) Noc Ciemna Stanisława to noc zmysłów, to noc poszukiwania formy, dawania powodów, by Piękno mogło wpłynąć w dzieło – lub nie” Ten symbol współczesnego doświadczenia duchowego; nie oznacza już ostatecznego stosunku rzeczywistości stworzonej wobec transcendencji, jak chciała by współczesna teologia negatywna, lecz ukazuje drogę, w której przez pustkę i mrok, według słów Jana od Krzyża, dostępujemy Bożej Obecności. W tym sensie wszystkie obrazy Wójcickiego będą tchnęły głęboką nadzieją, wprowadzając nas w misteria, których czerń jest symbolem. Ona bowiem jest nie tylko znakiem śmierci, lecz przede wszystkim Tajemnicy, w której uczestniczymy. (…) W całym cyklu symbolem Bożego ognia, oczyszczającego i trawiącego ognia miłości, w końcu Krwi Chrystusa stają się czerwone koła. Światło księżyca zaś, ze względu na swoją zmienność zostaje zidentyfikowane z wrogą rzeczywistością, w której są tu białe kule.
Tekst: o. Tomasz Biłka OP, ”Błogosławiona Noc”, Arteon, 4(216) 2018
od 26 września do 17 października 2019
Zbigniew Cebula „Axis mundi” malarstwo
Współpraca: Stowarzyszenie Przyjaciół ASP w Krakowie; ASP Kraków
Zbigniew Cebula urodzony w roku 1961 w Krakowie. Studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1988-1993. Dyplom w pracowni prof Jana Szancenbacha. Od 1998 pracuje na Wydziale Grafiki w Pracowni Malarstwa prof. Zbysława Maciejewskiego, a następnie prof. Stanisława Tabisza. Od 2006 roku samodzielnie prowadzi Pracownię Malarstwa dla I Roku na Wydziale Grafiki krakowskiej ASP. Uprawia malarstwo sztalugowe. Zwykle pracuje cyklami
„Axis Mundi”
„Zasadniczo, malarstwo moje powstaje w cyklach, których bardzo częstym tematem są wątki i odniesienia biblijne. Przy budowaniu znaczeń i tropów najczęściej posługuję się metaforyką i symbolem, starając się rozszerzać ich pojemność znaczeniową poprzez kontekst. Bliskie jest mi raczej "pęcznienie" sensów, niż ich ascetyczna redukcja. Zależy mi na odświeżeniu tematu, spojrzeniu z innej, może zaskakującej strony - uaktualnieniu go. Zaznaczam jednak, że niezależnie od problematyki cyklu, obrazu - poruszam się w obszarze aksjologii chrześcijańskiej. Poszukuję nowych odniesień i nowego spojrzenia na często mocno zakorzenione w kulturze symbole; poszukuję nowych skojarzeń, nowych kontekstów; próbuję poszerzyć ich wymowę.
Tak postawione cele buduję na wielu płaszczyznach formalnej struktury obrazu. Począwszy od warstwy narracyjnej, poprzez formę i ekspresję a skończywszy na podstawowym malarskim języku - materii, kolorze, plamie, linii – czyli krwioobiegu malowidła. Chcę by temat wiodący przenikał wszystkie możliwe warstwy obrazu.
Ważne jest też wnętrze Krypty, które ma swój charakter, klimat - bardzo specyficzne i wymagające a równocześnie potrafiące wzmocnić przekaz. To trudna a zarazem wdzięczna przestrzeń wystawiennicza, pod warunkiem respektowania jej charakteru”.
Zbigniew Cebula
Płótna Zbigniewa Cebuli sprawiają wrażenie ciężkich, opływających lepką, gęstą farbą, uginając się pod nią. Mimo grubej jej warstwy, nie widać śladów pociągnięcia pędzla, ani spękań i – wbrew pierwszej ocenie – mają w sobie wiele delikatności i uśpionego spokoju”.
od 25 października do 24 listopada 2019
„Kamil Kuzko „Rewers” malarstwo
Współpraca: Stowarzyszenie Przyjaciół ASP w Krakowie
Kamil Kuzko ur. w Lublinie w 1981 r. Dyplom z malarstwa obronił z wyróżnieniem w 2008 r. na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Obecnie pracuje jako adiunkt na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie. Od 2017 roku prowadzi pracownię malarstwa ściennego na studiach podyplomowych. Pracuje i mieszka w Krakowie.
Kamil Kuzko odsłania „Rewers”.
Artysty nie muszę przedstawiać. Część z prezentowanych tu obrazów mogliście oglądać przy okazji innych ekspozycji. Zresztą te tajemnicze czarno-białe postaci stały się charakterystycznym znakiem wizualnym Kuzko. Niejednokrotnie pytaliście go z zaciekawieniem, dlaczego maluje figury bez głowy.
Tym razem dobrze znane recto pojawia się tu tylko po to, by ujawnić stronę przeciwną – verso. Odwrócenie, pokazanie obrazów od tyłu to w tym przypadku odsłanianie. Odsłanianie myśli, funkcji i drogi. Opowiem o tym na przykładzie standardowego wyglądu książki. Prawa, od razu widoczna okładka książki prezentuje nazwisko autora i tytuł. W przypadku obrazów Kuzko prezentowanych na tej wystawie książkowe przykłady to kompozycje „Duszno II” „Obraz z kwadratem i przekątną”. Artysta kpiąc z samego siebie, maluje, zresztą z zupełną łatwością, centralnie ustawione bezgłowe postaci, które służą za sygnaturę autora. Stosuje autoironię, bo przecież te figury nie są najważniejsze. One tylko dają nam znać, że obraz jest skończony, podpisany. Idąc dalej w porównanie z książką, musimy znaleźć też tytuł. Możemy uznać, że w tych autoportretach są nim wyraźne gesty dłoni. Przecież tak samo układ ciała we wschodnich ikonach wskazuje nam na rodzaj przedstawienia.
Lewa, ta którą zawsze trzeba odwrócić, okładka zawiera biogram pisarza. My wczytując się w rewersy obrazów, możemy poznać istotny życiorys Kuzko, czyli opowieść o inspiracjach, o historii rodziny oraz o jego własnej drodze.
