Stanisław Rodziński - współzałożyciel Galerii "Krypta u pijarów", a wcześniej, w latach 80-tych ubiegłego wieku, uczestnik spotkań osób tworzących krąg kultury niezależnej, które gromadziły się w podziemiach pijarskiego kościoła przy Pijarskiej w Krakowie.
Stanisław Rodziński urodził się w Krakowie 8. marca roku 1940. Studiował na Wydziale Malarstwa krakowskiej ASP (dyplom w pracowni prof. Emila Krchy w roku 1963).
Od roku 1963 prowadził samodzielną pracę artystyczną i nauczycielską – w domu dziecka, Szkole Podstawowej nr 34, V Liceum Ogólnokształcącym i Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie. W latach 1972-1980 docent PWSSP we Wrocławiu, od roku 1981 w krakowskiej ASP. W roku 1989 uzyskał tytuł profesora, w roku 1992 – stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 1993-1996 dziekan Wydziału Malarstwa, 1996-2002 rektor krakowskiej ASP, 1999-2002 przewodniczący Konferencji Rektorów Szkół Artystycznych.
W latach osiemdziesiątych wykładał w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, od roku 1985 współpracował z Instytutem Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Umiejętności i Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego. W latach 1991-1992 członek Rady Kultury przy premierze RP. Doktor Honoris Causa wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. W roku 1977 sygnatariusz deklaracji Towarzystwa Kursów Naukowych (tzw. latający uniwersytet), w latach 1981-1989 uczestnik Ruchu Kultury Niezależnej (prace organizacyjne, publikacje w prasie podziemnej).
Od lat siedemdziesiątych do 1983 r. (tj. do likwidacji ZPAP przez władze stanu wojennego) pracował społecznie w Związku Polskich Artystów Plastyków: przewodniczący Sekcji Malarstwa, wiceprezes Zarządu Okręgu Krakowskiego ZPAP, członek Zarządu Głównego Sekcji Malarstwa, w latach 1973-1983 naczelny redaktor Biuletynu Rady Artystycznej ZPAP.
Od roku 1968 uprawiał publicystykę i eseistykę w zakresie sztuki. Współpracownik Tygodnika Powszechnego, Znaku, Więzi, Gościa Niedzielnego, Dekady Literackiej, publikacje m. in. w Dzienniku Polskim, Odrze, Kulturze Paryskiej, Ethosie (KUL), Życiu, Rzeczpospolitej, Sztuce Sakralnej, Projekcie, Życiu Duchowym, Horyzontach Wychowania.
Autor książek zawierających teksty o sztuce:
1999 – „Sztuka na co dzień i od święta" (Wyd. Biblos, Tarnów);
2001 – „Obrazy czasu" (Wyd. Gaudium, Lublin) – książka wyróżniona w roku2002 jako krakowska książka miesiąca (luty);
2005 – „Mój szkicownik" (Wyd. Gaudium, Kraków-Lublin);
2007 – „Dzieła – Czasy – Ludzie” (Wyd. Salwator, Kraków);
2012 – „Autoportret malarza” (wyd. Petrus, Kraków).
W latach 1963-2020 brał udział w ponad stu wystawach indywidualnych oraz w ponad dwustu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Laureat wielu nagród i wyróżnień, między innymi Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1988), Nagrody im. Witolda Wojtkiewicza przyznawanej przez Związek Polskich Artystów Plastyków – Okręg Krakowski (2007) i Medalu Papieskiej Rady ds. Kultury „Per Artem ad Deum” (2013).
Zmarł w Krakowie dnia 17. lipca roku 2021.